Toe staan ek op die hoek van ons straat en kyk boontoe in die helder blou lug en sien die vliegtuie ver bo my kop, ek hoor hulle dreun en ek sien hoe die soldate uitspring, een vir een, 'n lang byna dwars squiggly streep uitgepoep en my hart klop in my keel... sal die parachute hierdie keer ook goed oopgaan?
En ja elke eentjie gaan oop en daar sak hulle langsaam trug aarde toe, ronde bol koepels bo 'n teer stokfiguurtjie. Ek het bly wag tot hulle almal weer op die grond was. Nie dat ek hulle kon sien land nie, hulle het op die lugmagbasis geland.
Ek wou dit ook doen. Ek wou ook vlieg soos hulle.
Ek was ses.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment